Kadın anamız, çocuğumuzun anası, bizi doğuran anamızın anası, biz büyüten babamızın anası… Dahası; eşimiz, kardeşimiz, çocuğumuz… Ve dahası; Havva anamız, Meryem anamız, Fatma anamız… Ve daha dahası; Cennet anaların ayakları altında… Yani kadın ana, ana kadın… Yani zulmedilen, dayak yiyen, tecavüze uğrayan… Yani sadece 08.03 de hatırladığımız…

Vurulup tertemiz alnından, uzanmış yatıyor Bir Hilâl uğruna ya Rabb, ne güneşler batıyor! Ey, bu topraklar için toprağa düşmüş asker! Gökten ecdâd inerek öpse o pak alnı değer. Ne büyüksün ki kanın kurtarıyor Tevhîd’i… Bedr’in Arslanları ancak, bu kadar şanlı idi. Ey şehîd oğlu şehîd, isteme benden makber, Sana âgûşunu açmış duruyor Peygamber.

Düşman bizi öldürdüğünü sanıyor. Bilmezler ki; biz ölmeyiz. Biz şehit oluruz! Gök kubbe bizimdir, yıldırım olup üzerine yağarız. Bak gör; gök kubbede yetmiş iki uçak; kanatlarında, Malazgirt’tin, Çanakkale’nin, Fırat’ın şehidi. Bak gör; zeytin dalıyla geliyor Mehmetçik. Mazluma güven veriyor, zalime ise korku… Zeytini mazluma, dalını zalime uzatıyor. Sefer bizimdir, Zafer yalnızca Allah’ın…

Bin bir emek ve zahmettir Alın teri… Sabah ilk ezan sesiyle başlar, ta ki son ezana dek sürer gider gündelik yaşam. Zordur çoğu zaman; kah ateşin önünde, kah buz gibi ayazın içinde… Dur bilmez durak bilmez, yorulmak nedir hiç bilmez. Bir lokma helal ekmek içindir bütün çabamız, bütün gayemiz. Bir lokma helal ekmek için…